Fröhjohr

D'r Franz d'r Jivvel es am Weiße, et Trina klopp de Bedder uus,
d'r Filax well et Mietzje bieße, se renne spillend durch et Huus.

De Jroß de Blome deit bejeeße, se stellt de Pött op d'r Balkon,
de Knospe sin als höösch am spreeße, en Mäl git av d'r eeschte Ton.

Un zweschedurch de Mösche piepsche, de Bäum sin langsam uus am schlonn,
d'r Allewis met singem Liebche et eeschtemol noh'm Stadtwald jonn.

Et schingk, de Kält, die es jebroche, et Hätz es manchem nit mie schwer,
ich spüre selvs et en de Knoche, et Fröhjohr, dat es en de Wehr.