Uns kann nix mieh passiere!

En mingem Stammlokal dä Weet
verwundert gester Ovend säht:
Frau Schmitz wat sit ehr got gesennt,
Dat eß mer nit gewennt.
Ming Frau schleiht op d'r Desch vör Freud
un gitt däm Weet Bescheid:

Mer han e Los vum Amtenbrink
uns kann nix mieh passiere
Ober! Ober! Bräng noch en Fläsch
mer han de Grosche ald en d'r Täsch,
mer drinke – komm schött en,
jetz op d'r Hauptgewenn.

Ming Frau die kritt sich nit mieh en
die denk blos an d'r Haupgewenn,
sie danz un springk un singk wie doll,
wat dat blos gevve soll.
En jeder Weetschaff Ovends dann
fängk sie vun neuem an:

Mer han e Los vum Amtenbrink...

Beim Kaffeemahle en d'r Köch,
och Meddags, wenn die Zupp om Desch
nur noch ming Frau ganz stell für sich
vun Millione sprich.
Jetz letz sugar, mer gläuv et kaum,
do sung se Naaks em Draum:

Mer han e Los vum Amtenbrink...